Frühchristliche Hymnen

Ambrosius, Morgenhymnus (Ambros. hymn. 1)

Aeterne rerum conditor, noctem diemque qui regis et temporum das tempora, ut alleves fastidium,
praeco diei iam sonat noctis profundae pervigil, nocturna lux viantibus a nocte noctem segregans.
hoc excitatus lucifer solvit polum caligine, hoc omnis errorum chorus vias nocendi deserit,
hoc nauta vires colligit pontique mitescunt freta, hoc ipse petra ecclesiae canente culpam diluit.
surgamus ergo strenue: gallus iacentes excitat et somnolentos increpat, gallus negantes arguit.
gallo canente spes redit, aegris salus refunditur, mucro latronis conditur, lapsis fides revertitur.
Iesu, labantes respice et nos videndo corrige. si respicis, lapsus cadunt fletuque culpa solvitur.
tu lux refulge sensibus mentisque somnum discute, te nostra vox primum sonet et vota solvamus tibi.

Deus creator omnium
polique rector vestiens
diem decoro lumine,
noctem soporis gratia,

artus solutos ut quies
reddat laboris usui
mentesque fessas allevet
luctusque solvat anxios,

grates peracto iam die
et noctis exortu preces,
voti reos ut adiuves,
hymnum canentes solvimus.

te cordis ima concinant,
te vox canora concrepet,
te diligat castus amor,
te mens adoret sobria,

ut cum profunda clauserit
diem caligo noctium,
fides tenebras nesciat
et nox fide reluceat.

dormire mentem ne sinas,
dormiere culpa noverit,
castis fides refrigerans
somni vaporem temperet.

exuta sensu lubrico
te cordis alta somnient
nec hostis invidi dolo
pavor quietos suscitet.

Christum rogamus et patrem,
Christi patrisque spiritum,
unum potens per omnia:
fove precantes, trinitas.

Iam surgit hora tertia,
Qua Christus ascendit crucem,
Nil insolens mens cogitet,
Intendat affectum precis.

Qui corde Christum suscipit,
Innoxium sensum gerit:
Votisque praestat sedulis,
Sanctum mereri Spiritum.

Haec hora qua finem dedit
Diri veterno criminis,
Mortisque regnum diluit,
Culpamque ab aevo sustulit.

Hinc iam beata tempora
Coepere Christi gratia:
Fide replevit veritas
Totum per orbem Ecclesias.

Celso triumphi vertice,
Matri loquebatur suae:
En filius, mater, tuus;
Apostole, en mater tua.

Praetenta nuptae foedera
Alto docens mysterio;
Ne virginis partus sacer
Matris pudorem laederet.

Cui fidem coelestibus
Jesus dedit miraculis:
Nec credidit plebs impia;
Qui credidit, salvus erit.

Nos credimus natum Deum,
Partumque Virginis sacrae,
Peccata qui mundi tulit,
Ad dexteram sedens Patris.